یادداشت طلبگی | چوب تلخ روحانی نماها

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، اخیرا دیدم در یکی از شبکه های اجتماعی فیلتر شده! عکس چند طلبه که عمامه به دست در صف معمم شدن ایستاده بودند را منتشر کرده و زیرش نوشته بودند: «قابل توجه کنکوری ها! بهترین رشته تحصیلی با بازار کار غنی و پر سود!»

این موضوع، انگیزه ای شد برای این که این یادداشت را پیرامون موضوع اقتصاد روحانیت بنویسم که همواره دغدغه بسیاری بوده است.

حتما در تاکسی و مترو و نانوایی و ... دیده اید وقتی صحبت از روحانیت مطرح می شود، عده ای بلافاصله همه طلاب را متهم به دزدی، رانت خواری، تجمّل گرایی، شکم سیری و ... متهم می کنند و اساسا برای بسیاری شان عجیب است که طلبه ای مشکل مالی داشته باشد!

جالب این جاست که روحانیت هم در مقابل این هجمه ها، هیچ حرکت ایجابی و موثّری انجام نمی دهد و تلاش نمی کند غبار تهمت را از چهره اش بزداید! هر روز تهمت بیشتری در فضای مجازی منتشر می شود و چهره روحانیت را لکه دار تر می کند؛ اما دریغ از شفاف سازی و اقناع افکار عمومی! نمی دانم؛ شاید شفافیت را فقط وظیفه دولتی ها می دانیم!

نمی دانم چرا به مردم نمی گوییم اگر طلبه ها ثروتمند بودند، در منطقه ی بزرگی به نام پردیسان قم که از شهر دور و خانه هایش ارزان تر است، تجمع نمی کردند و در سالاریه، صفاشهر و بالاشهر قم خانه می گرفتند و اگر اوضاع اقتصادی شان بر وفق مراد بود، از شر مستاجری خلاص می شدند و خانه می خریدند و اگر پولی در حساب داشتند، هیچ گاه تلاش نمی کردند با نماز و روزه استیجاری، روزگار بگذرانند.

شکی نیست در سال های پس انقلاب، روحانی نماهایی بوده اند که با رانت خواری و سوء استفاده از لباس دین، حرمت خدا و رسول و کتابش را هتک و مردم را بدبین کرده اند؛ اما این نباید باعث شود پا روی انصاف بگذاریم و حکم جزء را به کل تسرّی دهیم. چرا خروار خروار طلبه ی ساده زیست را نمی بینیم و آخوندنمای ثروتمند و برخوردار را مشتی نمونه ی خروار می پنداریم؟ انصاف و وجدانمان کجا رفته است؟ اگر بنا باشد از دزدی یک آخوند، به فساد کل روحانیت حکم کنیم حتما می توانیم از تخلف یک قصاب هم جامعه قصاب ها را متخلف بنامیم. اما چرا اولی را به راحتی انجام می دهیم و دومی را خلاف انصاف می پنداریم؟

گاهی با خود فکر می کنم کاش حوزه ی علمیه، شهریه دریافتی طلاب از مراجع تقلید را به صورت آنلاین منتشر می کرد تا هم مشخص شود طلاب و فضلای حوزه چگونه با زندگی دست و پنجه نرم می کنند تا مبلغ دین و احکام الهی تربیت شوند؛ البته این را هم می دانیم که جریان تمسخر و استهزاء همیشه بوده و خواهد بود و افرادی هستند که چشم از خدمات معنوی روحانیت بسته و هدف شان تنها تخریب است و بس.

امیدواریم با تداوم خدمتگزاری حوزه‌های علمیه و تربیت طلاب فاضل و مجاهد، راه هرگونه اتهام و ابهام آفرینی برای بدخواهان روحانیت اصیل شیعه در فضای مجازی و حقیقی مسدود شود./۹۱۸/پ۲۰۰/س

علی بهاری، نویسنده حوزوی